طلبه نایینی

افسوس ما ،در همه حال این است که ای کاش بودیم وصدای هل من ناصر …را می شندیم و اجابت می کردیم (آرزوی ما)؟
اما ما الان هم حجت زمان داریم ،عالم هیچ وقت از حجت خدا خالی نمی ماند،مگر شک داریم! امامی حی وحاضر هم اکنون هم هست پس برای این امام چه کردید؟ آیا صدای هل من ناصر …امام بلند نیست آیا او یاری نمی خواهد، ماکه طلبه هستیم وسرباز آقا ، سربازی شل وبیحال به درد حضرت نمی خورد . ای کاش کربلا بودیم یا مدینه بودیم یا زمان ظهور باشیم ! چرا باید ما همیشه یا در حسرت گذشته ویا در افسوس آینده باشیم!! چقدر ما با این دغدغه هازندگی کردیم ومیکنیم.!؟ آیا ما صدای هل من ناصر… را نمی شنویم ((پس بیایید همگی با همتی بلند دست به دست هم دهیم وهر کدام گوشه ای از کار را بگیریم تا انشا ا.. زمانی در رکابش فدایی شویم.))
ما چطور می توانیم حضرت را یاری کنیم؟
1-حرف خدا وقرآن را گوش کنیم(گناه نکنیم)
2-به این که خوب هستیم قانع نباشیم یعنی سوز وگداز خوب کردن بقیه را داشته باشیم وبقیه را با خود در این راه همراه کنیم. انشا الله
………

ايمان قلبي چيست؟
«ايمان» از نظر لغوى به معناى گرويدن، عقيده داشتن، ايمن كردن و باور داشتن است (فرهنگ معين) و از نظر اصطلاحى به معناى عقيده داشتن به ضروريات دين (اصول و فروع آن) مى‏باشد؛ يعنى، انسان به يگانگى خداوند، رسالت پيامبر اكرم(ص)، امامت دوازده امام (ع) و عدالت خداوند و … قائل باشد. البته اشخاص در اين اعتقادات مختلف هستند: برخى، ايمان زبانى دارند و گروهى ايمان عقلى دارند؛ يعنى، به اين امور علم دارند و برخى نيز از اين دو مرحله گذشته و به ايمان قلبى رسيده‏اند كه ثمره آن باور داشتن تمامى اين مسائل است. و شايد يكى از مناسبت‏هايى كه باعث شده معناى لغوى ايمان به معناى اصطلاحى ياد شده سوق داده شود، ايمن شدن آدمى از بسيارى از خطرها و مشكلات روحى و اجتماعى در اثر ايمان است.
قلب چون به حقيقتي معتقد شود، شوق و حب نسبت به آن پيدا مي كند و همت انسان را به سوي آن برمي انگيزد و در اين حالت است كه اطمينان و آرامشي وجود آدمي را فرا مي گيرد و حركت به سوي عمل آغاز مي شود و اين با مفهوم ايمان كه از «امن» گرفته شده و با «امنيت» و «امان» هم خانواده است سازگار مي باشد

چگونه باور و ايمان قلبي كسب كنيم

حضرت امام خميني (ره)

قلب ادراك مي كند، قلب مثل طفل مي ماند كه بايد كلمه به كلمه يك چيزي را به دهانش گذاشت ، بايد آن كسي كه به برهان مسائل را ادراك عقلي كرده است ، بطور هجي كردن به قلبش برساند با تكرار، با مجاهده و امثال ذلك ، وقتي كه به قلب رسيد بطوريكه قلب اين معنا را يافت كه صرف الوجود كل الكمال اين ايمان است … اميدواريم كه باورمان بيايد كه بايد يك چنين مسائلي باشد بعضي از قلوب اصلا انكار مي كنند، اين قلبي كه بعضي از اشخاص اصلا انكار دارند، همه مسائل معارف را انكار دارند، آني كه در منزل حيوانيت است ، اصلا نمي تواند باور كند كه ماوراي اين مقام حيواني چيزي ديگري هست كه باورش نمي آيد، و ما بايد اين معنا باورمان بيايد[1].

منبع : تفسيرسوره حمد- نويسنده حضرت امام خميني (ره)

‏‏‎-‎تفسير‎ ‎سوره‎ ‎حمد،‎ ‎ص‎ ‎‏

حدیث 21 (کاهو)
حضرت علی (ع) از قول پیامبر (ص) فرمودند: کاهو را بخورید زیرا خواب آور است و غذا را هضم می کند
(بحارالانوار – ج63 ، ص239)

حدیث 22 (کدو)
رسول اکرم (ص) فرمودند: کدو بخورید چون اگر خدا می دانست گیاهی از کدو سبک تر است برای برادرم یونس آن را می رویاند اگر آبگوشت درست کردید کدو زیاد در آن بریزید ، چون قوه ی فهم و عقل را زیاد می کند.
(بحارالانوار – ج66 ، ص228)
حدیث 23 (کرفس)
عمر بن ابراهیم گفت : از امام باقر (ع) ضمن گلایه از معده ام درباره ی درمانش پرسیدم پس آن حضرت فرمودند: حزاء(گیاهی است شبیه کرفس و از سبزیهای با حرارت است) را با آب سرد بخور آن را انجام دادم و آنچه را دوست داشتم به دست آوردم.
(بحارالانوار – ج66 ، ص 242)
حدیث 24 (کشمش)
حضرت علی (ع) فرمودند: کشمش قلب را تقویت می کند مرض را برطرف می سازد حرارت بدن را از بین می برد و درون و باطن انسان را پاکیزه می سازد.
(بحار الانوار – ج 63 ، ص151)
حدیث 25 (گردو)
امیر المومنین (ع) فرمودند: خوردن گردو در تابستان سبب گرمی و حرارت جسم می شود و موجب پیدایش کورک و دمل و جوشهای چرکین در بدن می گردد اما مصرف آن در زمستان کلیه ها را گرم نگه می دارد و سردی و برودت را از بدن دفع می کند.
(بحارالانوار – ج63 ، ص 198)
حدیث 26 (گلابی)
امام صادق (ع) فرمودند: گلابی بخورید چون که قلب را جلا می دهد و دردهای درونی را به اذن خدا آرام می کند.
(وسائل – ج17 ، ص 133)
حدیث 27 (گندم)
حضرت علی (ع) فرمودند: نان را عزت و احترام کنید زیرا خداوند برکات زمین و آسمان را در آن قرار داده است عرض کردم احترام کردن از نان به چه صورت است؟ فرمودند: با کارد بریده نشود و زیر پا و امثال آن قرار نگیرد.
(بحارالانوار – ج63 ، ص 201)
حدیث 28 (گوشت)
حضرت علی (ع) فرمودند: بر شما باد به خوردن گوشت زیرا خوردن گوشت سبب ازدیاد گوشت بدن می شود و کسی که چهل روز گوشت نخورد اخلاق ناپسند پیدا می کند.
(بحارالانوار – ج 63 ، ص 58)
حدیث 29 (ماهی)
امام موسی ابن جعفر(ع) فرمودند: ماهی تازه چربی های مزاحم اطراف چشمان را از بین می برد.
(وسائل – ج17 ، ص 54)

حدیث 30 (نمک)
امام علی (ع) فرمودند: غذا را با خوردن کمی نمک شروع کنید اگر مردم خواص نمک را می دانستند آن را بر دارو و پاد زهر ترجیح می دادند.
(وسائل – ج 19 ، ص 520)

حدیث 31 (هویج)
امام صادق (ع) فرمودند: هویح در معالجه قولنج و بواسیر موثر است این گیاه هم قوه باه را اضافه می کند و هم کلیه ها را گرم می سازد.
(طب الرضا(ع)و الصادق(ع) ص 256)
حدیث 32 (آب)
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: آب را جرعه جرعه بیاشامید و سر نکشید چون که از سر کشیدن آب بیماری کبدی ایجاد می شود.
(وسائل – ج17 ، ص188)
حدیث 33 (اسفند یا اسپند)
از حضرت رسول (ص) نقل شده است که فرمودند: بر هر یک از برگ و دانه ی بوته ی اسفند ملکی موکل است که با آنها هست تا آنکه بپوسد و ریشه اش و شاخه اش غم و سحر و چشم بد را برطرف سازد و در دانه اش شفای هفتاد درد است پس مداومت کنید به اسفند و کندر با دود کردن آنها.
(بحارالانوار – ج95 ، ص 130)

حدیث 34 (به)
امام صادق (ع) فرمودند: پیامبر خدا به زبیر فرمودند: به بخور زیرا 3 خاصیت دارد قلب را آرام و بخیل را بخشنده و ترسو را شجاع می کند.
(محاسن – ص550)
حدیث 35 (آلو)
ازرق ابن سلیمان گفت : از امام صادق (ع) سوال کردم درباره ی آلو آن حضرت فرمودند: صفراء را از بین می برد و نرم کننده مفاصل است لکن زیاده روی در خوردن آن نکن زیرا موجب ورم مفاصل می گردد.
(بحار – ج66 ، ص189)
حدیث 36 (انار)
صعصه از صوحان می گوید: شبی به خدمت امام علی (ع) رسیدم درحالیکه نصفی از انار در مقابلش بود فرمودند: نزدیک بیا از این انار میل کن عرض کردم: شام خورده ام حضرت مقداری از آن انار را به من داد و فرمود: بخور منتهی با پوست داخلش میل کن زیرا دندان و لثه را تقویت می کند بوی بد دهان را از بین می برد و غم و غصه را از دل می رباید.
(بحار – ج63 ، ص161)
حدیث 36 (انجیر)
امام علی (ع) فرمودند:خوردن انجیر سبب نرم شدن و باز شدن انسداد و گرفتگی های روده معده و شکم می شود و برای درمان قولنج نتیجه بخش است ، بیشتر آن را در روز بخورید و در شب کمتر مصرف کنید.
(بحار – ج63 ، ص186)
حدیث 37 (به)
امام علی (ع) می فرمایند: خوردن به توان مرد را زیاد می کند و ضعف او را از بین می برد.
(بحار – ج66 ، ص175)
حدیث 38 (خربزه)
امام رضا (ع) می فرمایند: خوردن خربزه در حالت ناشتا موجب سستی بدن و فلج آن می شود.
(بحار – ج66 ، ص194)
حدیث 39 (زیتون)
امام صادق (ع) می فرمایند: زیتون آب منی را زیاد می گرداند.
(بحار – ج66 ، ص182)
حدیث 40(سرکه)
امام صادق (ع) فرمودند: سرکه عقل را قوی می کند.
(وسائل – ج17 ، ص65)

حدیث 1 (آلو)
زیاد قندی گفت : به محضر امام رضا (ع) رسیدم در حالیکه ظرفی از آلوی سیاه در پیش روی آن حضرت بود، سپس فرمود : گرما به ما هجوم آورده و می بینم که آلو حرارت و گرما را خاموش کند و صفراء را تسکین بخشیده و فشار خون را کم می کند و به اذن خدای عزوجل مسکن درد بی درمان است.
(مکارم الاخلاق- ص199)
حدیث 2 (انار)
عبدالله ابن سنان گفت: از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود: خوردن انار شیرین بر شما لازم است چون که دانه ی انار از دانه هایی نیست که در معده موجب بیماری شود و وسوسه شیطان را می برد.
(وسائل – ج17، ص121)
حدیث 3 (انجیر)
امام رضا (ع) فرمودند : انجیر رطوبت بدن را از بین می برد و استخوان را محکم نموده و مو بر بدن می رویاند و درد را می برد و با وجود انجیر نیاز به دارو نیست و حضرت فرمودند: درخت انجیر شبیه ترین گیاهان به گیاهان بهشتی است.
(وسائل – ج17 ، ص133)

حدیث 4 (انگور)
امام صادق (ع) فرمودند : نوح از غم به خدا شکایت کرد ، خداوند به او وحی کرد انگور بخور که غم را می برد.
(وسائل – ج17 ، ص117)
حدیث 5 (بادنجان)
پیامبر (ص) فرمودند : بادنجان بخورید و زیاد هم بخورید جون اولین گیاهی است که به خداوند عزوجل ایمان آورده است.
(بحارالانوار – ج66 ، ص223)
حدیث 6 (بادنجان)
امام هادی (ع) به یکی از عموهایش فرمودند: برای ما بادنجان زیاد بخواهید چون که در فصل گرما گرم و در فصل سرما سرد است ، در تمام اوقات سال معتدل است و در هر صورت خو ب است.
وسائل – ج 7 ، ص 166)
حدیث 7 (تخم مرغ)
حضرت علی (ع) می فرماید : یکی از پیامبران از کمبود زاد و ولد در میان امتش گله کرد پروردگار فرمود : به آنان دستور بده که تخم مرغ بخورند پس آنها عمل کردند پس نسل آنها زیا شد.
(محاسن – ص481)
حدیث 8 (جو)
امام رضا (ع) فرمودند: برتری جو بر گندم مثل برتری و مزیت ما بر مردم است هیچ پیامبری نمی یابی مگر آنکه بر خوردن جو دعا می کرد و آفرین می گفت.جو داخل هیچ معده ای نمی شود مگر آنکه هر مرضی که در ان است خارج شود. جو قوت انبیا و غذای نیکان است . خداوند امتنا ورزید که غذای انبیا را غیر از جو قرار دهد.
(اصول کافی – ج 6 ، ص304)
حدیث 9 (حناء)
امام صادق (ع) فرمودند: حناء آب چشم را زیاد و پیری را می پوشاند.
(وسائل – ج1 ، ص396)
حدیث 10 (خربزه)
پیامبر خدا(ص) فرمودند: خربزه را گاز بزنید و بخورید نه آنکه قطعه قطعه کنید، چون که میوه ی مبارکی و خوشبو پاک کننده دهان و قلب و سفید کننده ی دندان و خشنود کننده ی خداست ، بویش از عنبر و آبش از کوثر و گوشتش از فردوس و لذتش از بهشت و خوردنش نوعی عبادت است.
(بحارالانوار – ج 59 ، ص296)
حدیث 11 (خرما)
صالح پسر عقبه گفت : شنیدم امام صادق (ع) می فرمودند: به زنانتان در زمان نفاس خرمای برنی بخورانید چونکه فرزندان شما صبور و بردبار می شوند.
(بحارالانوار – ج66 ، ص134)
حدیث 12 (زیتون)
امام رضا (ع) فرمودند:روغن زیتون طعام خوبی است زیرا بوی دهان را خوش و بلغم را می برد و رنگ صورت و بدن را را شفاف و با صفا و عصب را محکم و بیماری را از بین برده و آتش غضب را خاموش می کند.
(مکارم الاخلاق – ص218)
حدیث 13 (سرکه)
حضرت علی (ع) فرمودند: سرکه خوردنی خوب و پسندیده ای است ، صفرا را از بین می برد و قلب را زنده و شاداب می گرداند.
(بحارالانوار – ج63 ، ص305)
حدیث 14 (سنجد)
پسر بکیر گفت: از اماما صادق (ع) شنیده که آن حضرت درباره ی سنجد می فرمودند: گوشت آن بر بدن گوشت می رویاند و پوستش بر بدن پوست و هسته اش استخوان می رویاند و با وجود این خواص کلیه ها را گرم و معده را دباغی می کند و انسان را از بواسیر و مرض سلس البول حفظ کده و ساقهای پا را تقویت و ریشه بیماری جذام را می خشکاند.
(اصول الکافی _ ج6 ، ص360)
حدیث 15 (سیب)
حضرت علی (ع) فرمودند: سیب را مصرف کن زیرا حرارت بدن را کاهش می دهد مزاج را خنک می سازد و تب را بر طرف می کند.
(محاسن – ص551)
حدیث 16 (شلغم)
امام صادق (ع): هیچ کس نیست مگر انکه دارای رگ و ریشه جذام است شلغم را در زمان خودش بخورید ، جذام را از شما دور می کند.
(محاسن – ص 525)
حدیث 17 (شیر)
امیرالمومنین (ع) فرمودند: نوشیدن شیر شفای هر دردی است مگر مرگ.
(بحارالانوار – ج63 ، ص95)
حدیث 18 (عدس)
از سفارشهای پیامبر(ص) به امیر المومنین(ع) : یا علی (ع) عدس را بخور ، غذای مقدس و با برکتی است ، سبیب رقت و نرمی قلب می شود و اشک را زیاد می کند. عدس غذایی است که هفتاد پیامبر با خوردنش برکت جسته اند.
(بحارالانوار – ج63 ، ص258)
حدیث 19 (عسل)
حضرت علی (ع) فرمودند: عسل شفا دهنده ی همه ی امراض و بیماری ها است و هیچ ضرر و آفتی در آن نیست. بلغم را کاهش و قلب را صفا و جلا می دهد.
(بحارالانوار – ج63 ، ص294)

حدیث 20 (قارچ)
حضرت علی (ع) فرمودند: قارچ از تفضلات و احسان پروردگار است . آب آن داروی شفا بخش برای چشم است.
(بحارالانوار – ج59 ، ص 151)

زیان افراط و تفریط و طرز اجرا کردن آن
در اثر افراط مسلمانان در امر حجاب و محصور کردن زنان در خانه ، قرن ها زن از تعلیم و تربیت کامل و آشنایی یافتن به وظایف ضروری خویش بی بهره مانده ، عمری را با غفت و بی خبری می گذرانید و اینک در اثر تفریط در رعایت آن بسیاری از زنان مسلمان به پیروی از هوا و هوس و تقلید کروکورانه از روش لباس پوشیدن زنان فرنگستان از مرحله عفاف و تقوا که بزرگترین زینت زن است دور افتاده در نتیجه با حرص و ولع وصف نشدنی از انجام وظایف خود سرباز می زنند . باید حقاً اعتراف کرد که اگر زنان مسلمان ، مفاد حکم اسلام را درباره حجاب به کار ببندند و به استثنای صورت و دو کف دست ، باقی بدن خود را پوشیده دارند از طرفی خواهند توانست هر گونه وظایف خود را در بیرون خانه بدون مزاحمتی انجام دهند و از طرف دیگر به هیچ وجه در معرض فساد و اخلاق پیروی از هوس رانی و هوا پرستی واقع نگردند . کیست که به حکم تجربه در نیفته باشد که مسامحه زنان در اجرای این وظیفه و اقدام به پوشیدن لباس های دکلته و بی آستین و برهنه گذاشتن سینه و ساق پای خود کمکی بزرگ به هتک ناموس و شیوع اعمال منافی عفت میان جامعه نموده و مردان را به شهوت پرستی تشویق می نماید . اینجاست که ما معتقدیم بانوان عفیف و پاکدامن ابرانی که پی به ارزش و اهمیت مقام اجتماعی خویش برده و تأثیری را که در کمک به ترقی و کمال ملت خود دارند تشخیص داده اند ، باید در حفظ عفاف و تقوای اخلاقی خویش کوشیده و در لباس پوشیدن ، حد اعتدال را از دست ندهند و به این وسیله هم خود ا از هر گونه شائبه و سوء نیتی برکنار دارند و هم جوانان را به هواپرستی و شهوت رانی تشویق ننمایند واضح است وقتی وجود زن زیور علم و دانش و اخلاق و فضایل آراسته باشد . هیچ گونه نیازی را به زیور و زینت های ظاهری و آرایش صوری برای خود احساس نمی نماید . به جای افراط و تفریط و مبالغه در آراستن ظاهری ، به تقویت محسنات اخلاقی خویش می پردازند .(1)
این افراط و تفریط ها برخاسته از جهل به حکم و جهل به روش طرح حکم ( با توجه به زمینه های معرفتی و احساسی ) از یک سو ، و جهل به سیاست گذاری در سطح کلان و روش اجرا به ویژه در برخورد با افراد در سطح جامعه از سوی دیگرست که حضرت علی (ع) می فرمود ( لا یری الجاهل اما مفروطاً او مفروطا ) جاهل دیده نمی وشد مگر با افراط کاری یا تفریط کاری و لذا در سطح سیاست گذاری و اجرایی کردن و در سطح برخورد با افراد علاوه بر علم و آگاهی باید از حلم و بردباری هم برخوردار بود با جهل به حکم است که بی دلیل بر رنگ یا نوع خاصی از لباس سخت می گیریم و سلیقه ای عمل می کنیم و با جهل به روش است که فکر می کنیم دیگر در جمهوری اسلامی کسی نیست که نداند حکم حجاب واجب خداست ، بنابراین حجت بر همه تمام است و فقط باید نهی از منکر کرد در حالی که ، بیش از امر به معروف و نهی از منکر ؛ تببین و ارشاد مطرح است .(2)

1- رسائل الحجابیه دفتر 1ص675
2- حجاب در فرهنگ اسلامی میر خندان ص152