طلبه نایینی

ايمان قلبي چيست؟
«ايمان» از نظر لغوى به معناى گرويدن، عقيده داشتن، ايمن كردن و باور داشتن است (فرهنگ معين) و از نظر اصطلاحى به معناى عقيده داشتن به ضروريات دين (اصول و فروع آن) مى‏باشد؛ يعنى، انسان به يگانگى خداوند، رسالت پيامبر اكرم(ص)، امامت دوازده امام (ع) و عدالت خداوند و … قائل باشد. البته اشخاص در اين اعتقادات مختلف هستند: برخى، ايمان زبانى دارند و گروهى ايمان عقلى دارند؛ يعنى، به اين امور علم دارند و برخى نيز از اين دو مرحله گذشته و به ايمان قلبى رسيده‏اند كه ثمره آن باور داشتن تمامى اين مسائل است. و شايد يكى از مناسبت‏هايى كه باعث شده معناى لغوى ايمان به معناى اصطلاحى ياد شده سوق داده شود، ايمن شدن آدمى از بسيارى از خطرها و مشكلات روحى و اجتماعى در اثر ايمان است.
قلب چون به حقيقتي معتقد شود، شوق و حب نسبت به آن پيدا مي كند و همت انسان را به سوي آن برمي انگيزد و در اين حالت است كه اطمينان و آرامشي وجود آدمي را فرا مي گيرد و حركت به سوي عمل آغاز مي شود و اين با مفهوم ايمان كه از «امن» گرفته شده و با «امنيت» و «امان» هم خانواده است سازگار مي باشد

چگونه باور و ايمان قلبي كسب كنيم

حضرت امام خميني (ره)

قلب ادراك مي كند، قلب مثل طفل مي ماند كه بايد كلمه به كلمه يك چيزي را به دهانش گذاشت ، بايد آن كسي كه به برهان مسائل را ادراك عقلي كرده است ، بطور هجي كردن به قلبش برساند با تكرار، با مجاهده و امثال ذلك ، وقتي كه به قلب رسيد بطوريكه قلب اين معنا را يافت كه صرف الوجود كل الكمال اين ايمان است … اميدواريم كه باورمان بيايد كه بايد يك چنين مسائلي باشد بعضي از قلوب اصلا انكار مي كنند، اين قلبي كه بعضي از اشخاص اصلا انكار دارند، همه مسائل معارف را انكار دارند، آني كه در منزل حيوانيت است ، اصلا نمي تواند باور كند كه ماوراي اين مقام حيواني چيزي ديگري هست كه باورش نمي آيد، و ما بايد اين معنا باورمان بيايد[1].

منبع : تفسيرسوره حمد- نويسنده حضرت امام خميني (ره)

‏‏‎-‎تفسير‎ ‎سوره‎ ‎حمد،‎ ‎ص‎ ‎‏