طلبه نایینی

تبعیض، رفیق¬بازی، باند بازی و دهان¬ها را با لقمه¬های بزرگ بستن همواره از ابزار و لوازم سیاست قلمداد شده¬است. حال که مردی چون علی (علیه السّلام) ـ دشمن این¬گونه ابزارـ زمامداری و ناخدایی کشتی سیاست را بر عهده گرفته، دوستان از سر نیک اندیشی و خیرخواهی از او می¬خواهند که برای مصلحت مهم¬تر، در سیاست خود انعطاف داشته باشد و با کسانی که افراد با نفوذ¬تری هستند و بعضی¬شان از شخصیت¬های بزرگ صدر اول¬اند، درگیر نشود و فعلاً موضوع عدالت و برابری را از دستور کار خود خارج کند؛ علی (علیه السّلام) در پاسخ می-فرماید:
«شما از من می¬خواهید که با تبعیض و ستمگری پیروزی به دست آورم! (از من می¬خواهید عدالت را پای سیاست و سیادت قربانی کنم) خیر، سوگند به ذات خدا که تا دنیا، دنیاست چنین کاری نخواهم کرد و به گرد چنین کاری نخواهم گشت.(من و تبعیض؟ من و پایمال کردن عدالت؟) اگر همه این اموال عمومی که در اختیار من است، مال شخصی¬ام بود، آن¬ها را به طور مساوی و بی¬تبعیض نهادن، میان مردم تقسیم می¬کردم، چه¬رسد که مال خدا است(و من امانت دار خدایم)».