ابن عاشور محمد ابن طاهر در کتاب التحرير و التنوير در مورد آیه حفظ می نویسد:
ثم زاد ذلك ارتقاء و نكاية لهم بأن منزل الذكر هو حافظه من كيد الأعداء فجملة وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ معترضة، و الواو اعتراضية.
سپس اضافه می کند این نکته را که منظور از حفظ یعنی حفاظت قرآن از حیله دشمنان و جمله إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ جمله معترضه است و واو آن اعتراضیه….
و الضمير المجرور باللام عائد إلى الذِّكْرَ، و اللام لتقوية عمل العامل لضعفه بالتأخير عن معموله.
و ضمیر مجرور به لام بر می گردد به الذکر و لام آن برای تقویت عمل عامل به خاطر ضعف او با تاخر از معمول آن است
و شمل حفظه الحفظ من التلاشي، و الحفظ من الزيادة و النقصان فيه، بأن يسّر تواتره و أسباب ذلك، و سلّمه من التبديل و التغيير حتى حفظته الأمّة عن ظهور قلوبها من حياة النبيء صلّى اللّه عليه و سلّم، فاستقرّ بين الأمّة بمسمع من النبيء صلّى اللّه عليه و سلّم و صار حفّاظه بالغين عدد التواتر في كل مصر.
وشامل می شود حفظ آن را حفظ از متلاشی شدن و حفظ قرآن از زیاده و نقصان و سالم نگه می دارد قرآن را از تبدیل و تغییر حتی ائمه اطهارحفظ می کردند قرآن را از تحریف. [1]
جمع بندی کتاب ابن عاشور :
ايشان قائل به حفظ قرآن از جهت زياد شدن و نقصان می باشد و اين كه از هر تغيير و تبديلی در امان است.
التحریر والتنویر ،ابن عاشور،محمدبن طاهر،قرن14،ج13،صفحه17 -[1]