طلبه نایینی

((قوله تعالى إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ‏

أخرج ابن أبى شيبة و ابن جرير و ابن المنذر و ابن أبى حاتم عن مجاهد في قوله وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ قال عندنا

و أخرج عبد الرزاق و ابن جرير و ابن المنذر و ابن أبى حاتم عن قتادة في قوله إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ و قال في آية أخرى لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ و الباطل إبليس قال فانزل الله ثم حفظه فلا يستطيع إبليس ان يزيد فيه باطلا

و لا ينقص منه حقا حفظه الله من ذلك ….. و الله أعلم بالصواب.))[1]

خارج شد  ابن أبى شيبة و ابن جرير و ابن المنذر و ابن أبى حاتم عن مجاهد در قولش وانا له لحافظون گفت نزد ماوخارج شد عبد الرزاق و ابن جرير و ابن المنذر و ابن أبى حاتم عن قتادة در قولش إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ وگفت در آیه دیگری لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ و الباطل إبليس گفت خداوند قرآن را فرستادوسپس حفظ کرد قرآن را پس ابلیس نمیتواند اینکه زیاد کند در قرآن باطلی را واینکه کم کند از آن حقی را وخداوند قرآن را از جمیع اینها حفظ کرده است .

نتیجه حاصل شده از کتاب دارالمنثور:

ايشان قائل به عدم تحريف از جهت زياده و نقصان توسط شيطان است است

: الدر المنثور فى تفسير المأثور/نويسنده: سيوطى جلال الدين قرن: دهم/زبان: عربى/مذهب: سنى ، [1]