نظم در معاشرت ها و پيمان ها
انسان طبيعتاً موجودى اجتماعى است و بايد با ديگران رابطه برقرار سازد و بر اين اساس، شخصيت و معاشرت هايش شكل مى گيرد. در دين اسلام و در سيره پيامبر بزرگ اسلام صلّی الله و علیه و آله و سلّم و پيشوايان دين، نظم و انضباط در معاشرت ها و روابط اجتماعى و عهد و پيمان ها، از ارزشى بسيار برخوردار است .همچنانکه این امر به دفعات در آیات قرآن کریم و در نهج البلاغه نیز آمده است همچنانکه امیر مؤمنان حضرت علی علیه السلام در این باره می فرمایند :
«مَا أَيقن بِاللهِ مَن لَم يرع عُهوده وَ ذِمَمه (ذمّته).»:
” به خدا يقين ندارد آن كس كه به عهد و مسئوليت و آن چه را در گردنش است، رعايت نكند.”
و همچنین در جایی دیگر در روايتى از پيامبر اكرم صلی الله و علیه و آله و سلّم نقل شده است:
«لَا دينَ لِمَن لَا َ لَهُ .»:
“كسى كه عهد و پيمان ندارد، دين ندارد.”
از آن جا كه دوست خوب، در شكل گيرى شخصيت آدمى نقشى مهم دارد، اسلام درباره انتخاب دوست و تحكيم دوستى و حفظ حقوق دوستى، سفارش هايى بسيار دارد، از جمله اين كه در دوستى بايد ميانه روى رعايت گردد و صداقت و رفاقت در اندازه ميانه باشد و در آن از افراط و تفريط پرهيز كرد.