طلبه نایینی

تحریف از ریشه (ح ر ف) به معنای مایل کردن و بردن به کنار و دگرگون ساختن[1]و تحریف سخن به معنای تغییر دادن و منحرف ساختن سخن از معنی اصلی به معنای دیگری که از جهاتی شبیه معنی اصلی آن است همان طوری که یهود، معانی تورات را به معانی مشابه آن تغییر می‌داد و منحرف می‌ساخت و خداوند در قرآن آنها را این طور وصف می‌کند (یُحَرِّفُونَ الکَلِمَ عَن مَّواضِعِه) برخی از یهودیان سخنان را از جای خود تحریف می‌کنند و به کناری می‌برند ([2]جوهری در معنای لغوی (ح ر ف) چنین می‌گوید: حرف هر چیز کناره و لبه و مرز آن است! و مقصود از حرف در آیه 11 سوره‌ی حج (وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَعْبُدُاللهَ عَلَـَْی حَرفٍ) همان طوری که گفته‌اند بر صورت واحد خداوند را می‌پرستند

یعنی اینکه خداوند را در آسانی و شادی بپرستند نه در حال دشواری [3](بنابراین «تحریف کلام» به معنای تفسیر سخنی بر خلاف ظاهری‌اش و در نظر گرفتن معنای دیگری برای آن و این گونه تحریف را تحریف معنوی می گویند یعنی بدون اینکه تغییری در الفاظ داده شود معنا و مفهوم آن را بر خلاف مقصود گوینده تغییر می‌دهند.

-2ابوحسین احمدبن فارس بن زکریا، معجم‌المقائیس اللغه، ج2، انتشارات مکتب‌الاعلام الاسلامی، ص42[1]
  [2]     خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج3، انتشارات دارالهجره، چاپ دوم در ایران، ص210
     [3]    اسماعیل بن حمّار جوهری، تحقیق احمد عبدالغفور عطار، صحاح تاج اللغه و صحاح العربیه، ج3، انتشارات امیری، چاپ اول، ص 1342