طلبه نایینی

پاراگراف مقدمه:

(محرک)با نگاهی به قرآن میبینیم که شعار تمام انبیا این بوده است که ما،جز خدا ،مزد از کس ديگری نميخواهیم واین موضوع در آیاتی از قرآن کریم اشاره شده است از جمله در آیه 23سوره مبارکه شوری که به آیه مودت معروف شده است.اما شکی نیست که انبیاء پاداش مادی از مردم نمیخواهند ولی مزد معنوی انبیا سر جای خود باقی است و آن هدایت مردم می باشدکه البته این مزد در واقع به نفع خود مردم است. به راستی مزد رسالت انبیا چیست؟امیتوان اینگونه بیان داشت که پیامبر اسلام نیز از مردم در خواست مزد مادی نداشتند ولی در آیاتی از قرآن کریم به این مزد معنوی اشاره شده است .در آیه مودت دومورد از این مزد معنوی نام برده شده است که یکی از آنها انتخاب راه خدا وديگری مودت قربی که همان دوستدار خاندان اهل بیت بودن است بیان شده که در این دو مورد بین عمای شیعه وسنی نظراتی مختلف آمده است :

1-علمای شیعه :هر دو مورد را یکی در نظر گرفته اند وراه خدا را غیر از اهل بیت نمی دانند…

2-علمای سنت:از جمله زمخشری وفخر رازی نیزنظراتی برخلاف شیعه داده اند.

نتیجه:این که مساله (اجر ومزد رسالت انبیا)یک نفع وسود شخصی است که اختصاص به پیامبران داشته باشد ،نادرست است وانبیاء ما هیچ مزد وپاداشی در قبال زحماتی که در قبال سعادت بشر متحمل شده اند ،از انسانها طلب نکرده اند،بلکه اجر رسالت ،که در آیه مودت مطرح شده است در حقیقت باعث استمرار رسالت ایشان می باشد.

علمای شیعه با تفکر ودقت در این آیه شریفه، بالاتفاق معتقدند که منظور از قربی ،همان اهل بیت پیامبر (ص) است وبی شک ولایت استمرار رسالت ،همسنگ وهمطراز آن است ولی در مقابل نظرات شیعه ،اهل سنت تفسیرهای مختلفی را در این زمینه ارائه داده اند که هیچ کدام متناسب با آیه نیست وبه محبت ظاهری بسنده کرده اند.نکته جالب وقابل توجه این است که در میان اهل سنت ،افراد متعصبی همچون زمخشری در مواردی به مقام ومنزلت اهل بیت اشاره کرده است واین خود بدون شک بر اهمیت واثبات مسئله می افزاید.