طلبه نایینی

سیمای محرومان و مستضعفان
پس تو را به خدا، در طبقه پايين رعيّت و آنانى كه چاره‏اى ندارند از درويشان و مستمندان و بينوايان درمانده از بيمارى، اگر مستمندى نيازمند و مستحق‏عطايى وجود دارد، در مورد او براى خدا حقّى از خدا را كه به آنان اختصاص داده و نگهبانيش به عهده توست پاس بدار، و از بيت المالت سهمى را براى او قرار بده و سهمى از غلات زمين¬هاى خالصه اسلام را در هر شهر به آن¬ها ببخش، و متوجّه باش كه حقّ كسانى كه دورند به اندازه حقّ كسانى باشد كه نزديكند.
و وظيفه تو رعايت حقّ آن¬هاست در مسئوليتى كه دارى و بكوش كه غرق شدن در مشغله‏ات تو را از پرداختن به آنان غافل نكند، كه عذرى نيست ضايع گذاردن كار خرد به خاطر انجام كارى بزرگ. پس قرار بده تلاشت را براى آن¬ها، و روى¬ترش به آن¬ها نشان مده، و به كار كسانى كه دسترسى به تو ندارند و در ديده‏ها خوارند و مردم كوچكشان مى‏شمارند دقت كن. و كسى را كه به او مطمئن هستى براى حمايت و تفقد حال آن¬ها بگمار و آن شخص بايد از خداترسان و متواضعين باشد تا خواسته‏ها و نيازهاى آنان را به تو رساند.
پس با آنان چنان رفتار كن كه چون به ديدار خدا رفتى جاى عذر داشته باشى، زيرا كه اين مردم بيش از ديگران نيازمند عدالت و انصاف هستند، و در كليه موارد در اداى حق بايد چنان باشى كه عذرت نزد خدا پذيرفته شود.
چنانچه امیرمؤمنان نیز در سفارش خود به فرزندش امام حسین(علیه السّلام) در رابطه با رعایت عدالت می¬فرمایند:
«اى فرزندم، تو را سفارش مى‏كنم به ترس از خدا؛ در حال دارائى و نادارى، و نيز به سخن حقّ در خشنودى و خشم، و ميانه‏روى در توانگرى و تنگدستى، و به عدالت نسبت به دوست و دشمن، و- نيز- به كار كردن در شادابى و كسالت، و به خشنودى از خدا در گرفتارى و گشايش.»