طلبه نایینی

شیخ بها یی
شیخ بهاءالدین ،محمدبن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی دانشمند بنام دوره صفویه است.اصل وی ازجبل عامل شام بود. بهاءالدین محمدهفت ساله بود که پدرش عزالدینحسین عاملی از بزرگان وعلمای شام بسوی ایران رهسپار گردیدوچون به قزوین رسیدوآن جارا مرکز دانشمندان شیعه دیدودرآن سکونت گزیدوبهاءالدینبه شاگردی پدر ودیگر دانشمندا آن دوره گردید. مرگ این عارف بزرگ ودانشمندرابه سال 1030یا 1031 هجریدر پایان 75سال حیاتش ذکر کرده اند.وی در شهر اصفهان روی درنقابخاک کشید ومریدان پیکر ائراباشکوهی که شایسته ی شان بود، به مشهد بردندودر جوار حرم هشتمین امام شیعیان به خاک سپردند.
شیخ بهایی مردی بود که از تظاهر وفخر فروشی نفرت داشت واین خود انگیزه ای برای اشتهار خالص شیخ بود.شیخ بهایی به تاییدوتصدق اکثر محققینو مستشرقین،نادر روزگارویکی از مردانیگانه دانش وادب ایران بودکه پرورش یافته فرهنگ آن عصر این مرز وبومواز بهترین نمایندگان معارف ایران در قرن 10و11 هجری قمری بوده است.

شیخ بهایی دریایی پراز علم بود که غروب کرد