طلبه نایینی

سامان ندارم به خدا بعد رقیه چون گشته دلم شیدای رقیه

از گفتن لطفش عاجز است این دل انقدر که کرده دل ما را پاک رقیه

هر که که باشم به خدا ندارم پناهی جز تو ای دلبر ارباب رقیه

خسته ام اما ندارم غمی چون تو خودت گفتی مراخادم رقیه

‌